MPU – kiedy „chcę być idealny” staje się blokadą - MPU PO POLSKU
- Katarzyna Wroblewska
- 4 lip
- 3 minut(y) czytania
Rola perfekcjonizmu w procesie przygotowania do MPU - przeszkoda? MPU PO POLSKU
Perfekcjonizm to cecha, która często bywa postrzegana pozytywnie – jako synonim ambicji, sumienności czy wysokich standardów.
Dla wielu osób przygotowujących się do badania MPU (Medizinisch-Psychologische Untersuchung) perfekcyjne przygotowanie to cel nadrzędny. Chcą mieć wszystko opracowane, znać odpowiedzi na każde pytanie, unikać błędów, wypaść „bez zarzutu”.
Z psychologicznego punktu widzenia takie podejście może jednak... zaszkodzić. Zwłaszcza gdy perfekcjonizm przyjmuje formę wewnętrznego przymusu, presji, sztywności, a nawet strachu przed pokazaniem prawdziwego „ja”.
W tym artykule pokażę, jak działa perfekcjonizm w procesie przygotowania do MPU, dlaczego może obniżać Twoje szanse, oraz jak podejść do tematu w sposób zdrowszy i bardziej skuteczny.
Czym jest perfekcjonizm?
Perfekcjonizm to nie po prostu staranność. To wewnętrzne przekonanie, że tylko perfekcyjny wynik jest wystarczający. Dla osoby z takim podejściem:
Każdy błąd to porażka
Krytyka oznacza osobisty atak
Przyznanie się do winy równa się utracie wartości
Samoocena opiera się głównie na ocenie z zewnątrz
W kontekście MPU takie myślenie może zadziałać przeciwko Tobie.
Dlaczego perfekcjonizm przeszkadza w badaniu MPU?
Unikanie przyznania się do winy
Osoby perfekcyjne często mają ogromne trudności z powiedzeniem wprost: „Zawaliłem. Popełniłem błąd.” Ich tożsamość opiera się na byciu bezbłędnym. Przyznanie się do naruszenia norm (np. prowadzenia po alkoholu, zlekceważenia ograniczeń, ignorowania ostrzeżeń) budzi lęk przed odrzuceniem, wstydem czy poczuciem porażki.
Tymczasem psycholog oczekuje dokładnie tego – umiejętności otwartego i dojrzałego spojrzenia na swoje zachowania, bez prób ich wybielania czy usprawiedliwiania.
Mechaniczne wypowiedzi i sztuczne odpowiedzi
Perfekcjonista często przygotowuje się do MPU jak do egzaminu ustnego: wyuczone formułki, konkretne frazy, cytaty z książek. Problem w tym, że rozmowa z psychologiem to nie test z teorii. To dialog, który ma ujawnić prawdziwą zmianę postawy, refleksję i wewnętrzną dojrzałość.
Psycholog szybko wyczuje, czy wypowiedź pochodzi z doświadczenia czy jest „nauczona”. Mechaniczna odpowiedź budzi wątpliwości co do autentyczności kierowcy i jego rzeczywistej zmiany zachowania.
Paraliż przed błędem i reakcją drugiej strony
Perfekcjoniści często odczytują każde pytanie psychologa jako pułapkę. Nadmiernie analizują, co „należy” powiedzieć, zamiast skupić się na prawdzie. Prowadzi to do sztywności, stresu, utraty kontaktu z własnymi emocjami.
Zamiast słuchać i reagować naturalnie, perfekcjonista skupia się na tym, żeby "wypaść dobrze". Paradoksalnie – właśnie przez to wypada mało wiarygodnie.
Co się za tym kryje? Perfekcjonizm to mechanizm obronny
Warto zrozumieć, że perfekcjonizm nie jest wrodzoną cechą charakteru. To najczęściej efekt wychowania, doświadczeń z dzieciństwa, powtarzalnych komunikatów typu:
„Musisz się starać bardziej.”
„Nie popełniaj błędów.”
„Co ludzie powiedzą?”
„Jak chcesz coś robić, rób to idealnie albo wcale.”
Z biegiem czasu osoba internalizuje przekonanie, że tylko bezbłędność daje wartość i akceptację. W dorosłym życiu objawia się to nieustannym napięciem, krytyką wobec siebie, brakiem zaufania do własnych emocji.
W rozmowie z psychologiem takie osoby często:
boją się, że "coś powiedzą źle",
zacinają się, próbując dopasować odpowiedź,
mają trudność z opisaniem emocji,
nie ufają sobie, więc przygotowują „wersję idealną”.
Zapisz się na pierwszą konsultację!
Przykład z praktyki
Mężczyzna lat 38, zatrzymany po jeździe pod wpływem alkoholu. Przygotowując się do MPU, przygotował cały zeszyt z odpowiedziami, cytatami z literatury, listą kontrolną "co powiedzieć". Podczas pierwszego spotkania opowiadał swoją historię niemal jak scenariusz teatralny.
Kiedy został zapytany, jak czuł się tuż po zatrzymaniu przez policję, zawiesił się. Wyszeptał: „Tego nie było w scenariuszu.”
Dopiero po kilku sesjach udało się dojść do jego prawdziwego lęku: „Bałem się, że jeśli pokażę słabość, to mnie odrzucą. Znowu nie będę wystarczający.”
Jak wyjść z pułapki perfekcjonizmu?
Pozwól sobie na autentyczność.
Psycholog nie oczekuje, że będziesz idealny. Oczekuje, że zrozumiesz swoje błędy i weźmiesz za nie odpowiedzialność. Autentyczność to większa wiarygodność.
Ucz się mówić o emocjach
Nie tylko o faktach. Co czułeś, co myślałeś, co było dla Ciebie trudne. Prawdziwa zmiana zaczyna się od przeżycia, nie od analizy.
Zmieniaj język z „muszę być idealny” na „chcę być prawdziwy”
Perfekcja nie jest wymagana. Dojrzałość to akceptacja swojej niedoskonałości i gotowość do nauki na błędach.
Pracuj z psychologiem nad źródłami presji
Zamiast uczyć się odpowiedzi, warto skupić się na zrozumieniu, skąd bierze się Twoja potrzeba bycia bezbłędnym.
Podsumowanie
Perfekcjonizm może sabotować przygotowania do MPU. Może sprawić, że zamiast pokazać psychologowi dojrzałą refleksję, pokażesz wyuczony scenariusz, w którym nie ma miejsca na emocje, błąd, ludzką niedoskonałość.
Tymczasem celem MPU nie jest sprawdzenie, czy jesteś „idealny”. Celem jest zrozumienie, czy jesteś gotowy, by bezpiecznie wrócić za kierownicę – a to oznacza również, czy potrafisz przyznać się do błędów, rozumieć swoje emocje, wyciągać wnioski i działać inaczej.
Jeśli czujesz, że perfekcjonizm Cię ogranicza – w przygotowaniach, ale też w codziennym życiu – warto nad tym pracować. Nie po to, by być „gorszym”, ale by być prawdziwszym, spokojniejszym i skuteczniejszym w relacjach – także tej z psychologiem MPU.
My wspieramy Cię na każdym kroku! MPU po polsku!
Comments